بررسی مبانی قرآنی وروایی دعای عهد

دعای عهد ، اگرچه به نام دعا نامیده شده است، اما در واقع پیمان نامه شیعه با امام زمان (عج) می باشد. دعای عهد ؛ نغمه ای صبحگاهی است که انسان های خدا باور ، دین دار و متعهد به ولایت آل الله ؛ هر روزه بر دل وزبان جاری می سازند و اتصال و تعهد خود را در قبال قطب عالم امکان ؛ امام زمان (عج) تجدید می کنند . دعای عهد ، یادآور میثاق انسان با خداوند عزوجل در عالم ذر بوده و در بردارنده پیمانی است که جهت ثبات قدم شیعیان امیر المومنین حضرت علی(ع) و امامان معصوم (ع) از فرزندان ایشان به ویژه حضرت بقیه الله (عج)، هر روز تکرار می شود.این دعا، از امام صادق(ع) نقل شده و در کتب و منابع معتبر، ضبط گردیده است. در این رساله ، کوشش شده که مبانی قرآنی و روایی این عهد نامه ،در بخشهای مختلف ومناسبی استخراج و تنظیم شود: اقرار به توحید و آشنایی با جلوه هایی از اسماء الهی (آغاز دعا) ؛ صلوات فراگیر و بی پایان به امام هدایت شده و هدایتگر ، تجدید بیعت خالصانه و مستحکم با ولی زمان (عج) ،اعلام آمادگی و تلاش مقدور تا پایان عمر در راستای فرمانبری از ایشان و حتی درخواست خروج از قبر در زمان ظهور برای یاری امام زمان (عج) و.... همچنین توصیف بخشی از شرایط زمان قبل و بعد از قیام حضرت (عج) و برشمردن آرمانهای زمان ظهور ؛ از بخشهای اصلی این پژوهش می باشد، که همگی با آموزه های قرآنی و روایی انطباق کامل دارد. به علاوه ، دعای عهد همچون بسیاری از ادعیه ماثوره دیگر، دریایی گسترده و ژرف از معارف الهی است.بر هرشیعه آگاه و منتظر راستین ، فرض است که این دعا و معانی آن را دریابد و آرمان ها و برنامه زندگی خود را براساس آن ساماندهی کند.